Wie de persoonlijke uitslagen van de ontmoeting tussen HMC Calder en SO Rotterdam aandachtig bestudeert komt al snel tot de conclusie dat dit weer zo’n 5-5-wedstrijd was, waarvan er dit seizoen zovele gespeeld worden in de Meesterklasse. Alleen: de einduitslag was niet 5-5, maar 6-4.
| B | HMC Calder | 2371 | SO Rotterdam | 2382 | 6 | 4 |
| 1. | IM Geert van der Stricht | 2390 | GM Luc Winants | 2535 | 0 | 1 |
| 2. | IM Jeroen Bosch | 2426 | IM Maarten Solleveld | 2487 | ½ | ½ |
| 3. | IM David Miedema | 2387 | IM Frans Cuijpers | 2454 | 0 | 1 |
| 4. | GM Erik van den Doel | 2574 | IM Bart Michiels | 2489 | ½ | ½ |
| 5. | IM Twan Burg | 2448 | IM Martin Martens | 2439 | ½ | ½ |
| 6. | FM Paul Span | 2314 | IM Pascal Vandevoort | 2383 | ½ | ½ |
| 7. | IM Christov Kleijn | 2428 | FM Jan Willem van de Griendt | 2334 | 1 | 0 |
| 8. | FM Michiel Abeln | 2316 | FM Bonno Pel | 2259 | 1 | 0 |
| 9. | Tom Verhoeven | 2179 | FM Samir Akrawi | 2226 | 1 | 0 |
| 10. | FM Niels Ondersteijn | 2250 | Michiel Besseling | 2213 | 1 | 0 |
SO Rotterdam gemiddeld tien ratingpuntjes meer. Dat is peanuts. Wij op vijf borden sterker, zij op vijf borden sterker. Beide tientallen één IGM, vijf IM’s, drie FM’s en een titelloze. Kortom, alle voortekenen wijzen op 5-5. Wat kan dan het verschil maken? De teamleider! Wat een uitgekookt wedstrijdplan had hij vooraf opgesteld. Twee speerpunten: keepen aan de topborden en toeslaan middels ons ijzersterke middenrif. Laten we eens kijken hoe dat feilloos in praktijk werd gebracht. Na meer dan drie uur spelen is de tussenstand conform verwachting 2-2. Bord 2 en 4 remise. Miedema onderuit tegen Cuijpers (de tussenzet 14…h6 werd verrassend beantwoord met de ook-tussenzet 15.g4. Een paar zetten later ging zwart mat) en Ondersteijn maakte het Besseling zo moeilijk dat deze in tijdnood kwam en zelfs een onreglementaire zet wilde spelen.
Eerste bedrijf
Toen roerde de staart van HMC zich – onvermeld in het strijdplan. Tom Verhoeven mag dan dit seizoen debuteren in de Meesterklasse als basisspeler, op onze club behoort hij bij het meubilair. Hij speelde al in ons eerste team toen het merendeel van de huidige basisspelers nog geboren moesten worden. Er kwam een middenspeltype op het bord dat Tom vorig seizoen ook al tegenkwam bij zijn invalbeurt tegen Loek van Wely. Ik was deels getuige van de post-mortem en daarin kon je Tom (zwart) aan Loek zien uitleggen waarom wit toch echt beter stond in dergelijke stellingen, terwijl Loek (wit) volhield dat het allemaal reuze meeviel. Ik hoef niet te zeggen wie won. Dit keer bracht Tom de lessen van Loek in praktijk. Het viel inderdaad reuze mee en langzamerhand greep zwart zelfs het initiatief. Samir Akrawi werd volgens de regelen der kunst uitgeteld via de machtige e-lijn: 3-2.
Tweede bedrijf
Toen de kruitdampen om 17:00 uur opgetrokken waren was het snel duidelijk. Paul Span stond een stuk voor tegen Pascal Vandevoort (He, 19…Tc4 kan toch helemaal niet?), maar had de koelbloedige beslissing genomen om ieder risico uit te sluiten en op d6 rechtstreeks af te wikkelen naar een gelijk eindspel. Deze remise vlak na de tijdcontrole bezegelde de facto het lot van de gasten. Want op de borden 7 en 8 zaten er nog twee punten voor HMC aan te komen. Christov Kleijn heeft vermoedelijk partijen van Smyslov bestudeerd. Slavisch in de jaren dertig stijl met een vleugje moderniteit (12…0-0-0). Vervolgens veel verdedigen en ruilen en dan – zie daar: een beter toreneindspel dat razendsnel in een punt was omgezet. Bonno Pel vond het te riskant op zet 22 om een kwaliteit te winnen. In plaats daarvan verloor hij er een na 23.Lh4!. Grappig dat wit op het laatst bleef voortborduren op het matmotief dat hij met 38.g5 in de stelling had gevlochten.
Derde bedrijf
De matchpunten waren binnen, nu nog een uurtje wachten op het felbegeerde halfje voor Geert van der Stricht. In een Belgische onderonsje aan bord 1 tegen mastodont Luc Winants was hij conform plan kaarsrecht overeind gebleven en zo rond zet 50 kon je de zinsnede ‘dit gaat hij niet meer verliezen’ in het Bossche kamp optekenen. Dus toch. Kort tevoren het omgekeerde verhaal bij Twan Burg. Hij stond juist heel moeilijk, maar Martin Martens liet hem terugkomen in de wedstrijd en daar zei Twan geen nee tegen. Al met al 6-4. Gelukkig luisteren schakers zelden naar hun teamleider.
Apotheose
In één klap hebben wij het hele middenveld overgeslagen en zijn we van plek 8 naar plek 3 gekatapulteerd. Maar dat kan de volgende ronde weer helemaal anders zijn. Met twee ploegen op 3, drie op 4 en drie op 5 is eigenlijk alleen runner-up Apeldoorn met 7 matchpunten veilig. De rest strijdt vooralsnog tegen degradatie!
René Olthof (verslag en foto’s)
