Ik kwam, ik zag, ik overwon
vooral mezelf – want dat was alles wat ik kon
tegen Cees ‘Visserde’ ik achter het net
ofschoon ik flink had aangezet
Tegen Henk was er een gat in mijn verdediging beland
en niet een pion, maar mijn koning wandelde naar de overkant
Tegen Ruben stond ik een stuk voor
maar hij speelde gewoon nog even door
mijn grootste vijand bleek de tijd
ineens raakte ik een paar stukken kwijt
Mijn frustratie kroop tot over mijn oren
dat was tot in Beverwijk te horen…
De partij tegen Wim was redelijk vlak
het was een gebrek aan pionnen dat mij opbrak
Toen mocht ik tegen Mark Rutte
op mijn remiseaanbod bleef hij nog even ‘zutte’
Hij schoof en schoof en schoof maar door
zodat ik uiteindelijk toch verloor
Tegen Tanja was een leuke spannende partij
maar ook hier raakte ik mijn nul niet kwijt
Zondag was mijn laatste kans tegen Jeroen van der Belt
en GZD heb ik hem geveld….
Een woord van dank wil ik nog aan Kees Lute geven
want dankzij hem waren we ‘even’
Als souvenir uit Wijk aan Zee
geef ik hem graag mijn zes nullen* mee….
*een doosje met zes eieren.
Ik MOEST die laatste pot wel winnen anders had ik immers een ei tekort….
Maaike Valkenburg, tot volgend jaar! (nu wel ja).
(Foto ‘Stand-up poetry’ van Tanja Veenstra en foto slotstelling van Hans Berrevoets)
