De vraag was en is nog steeds, wat gaat het nieuwe seizoen voor SO Rotterdam brengen? Na het vertrek van een aantal spelers, bleef nog een redelijk team over. Maar het zal toch een moeilijk jaar gaan worden. De concurrentie is er mede door de economische malaise ook niet sterker op geworden, maar is dit voldoende om onze primaire doelstelling, handhaven, te kunnen realiseren. Een uitzondering is HSG die zichzelf nog meer versterkt hebben(het aantrekken van Giri), met als resultaat een absurde vorm van “overkill”. In de wandelgangen heb ik overigens vernomen, dat het voor suikeroom Joop het laatste jaar van sponsoring voor HSG is.
Een eerste test was de altijd lastige wedstrijd tegen Esgoo. De Tukkers zijn voor ons altijd een taaie tegenstander geweest. Een legioen van Duitsers zorgt voor een solide opstelling, zeker aan de eerste helft van het tiental. We werden gastvrij ontvangen in het gebouw van DGT. Het inmiddels wereldberoemde bedrijf op het gebied van elektronische/digitale klokken en borden. De bereikbaarheid werd overigens ernstig belemmerd door werkzaamheden van de gemeente Enschede, hetgeen resulteerde in opengebroken wegen en onverwachte omleidingen dwars door het drukke centrum heen. Het doorgeven van deze openbrekingen aan het bezoekende team zou toch wel meer dan handig zijn.
Het verloop van de wedstrijd
Bij de eerste tijdcontrole hadden we een gelijke tussenstand bereikt van 2 ½ – 2 ½. Hoe was dit tot stand gekomen? Pascal zijn partij was een dynamische Siciliaan. Het leek dat hij vooral door de goede bezetting van het centrum het initiatief had. Hij durfde echter een veel belovend dameoffer niet aan, gezien de grote complicaties, waardoor hij het eindspel niet op juiste waarde kon inschatten, derhalve een remise. Michiel had steeds een iets betere stelling, meer ruimte en betere pionnenstructuur, maar het was niet genoeg om aanknopingspunten te verkrijgen op kansen. Zijn jonge tegenstander had in Dieren indruk gemaakt door een flitsende start tijdens het Open Kampioenschap. Een solide remise voor onze debutant. Voor de andere twee debutanten verliepen de partijen geheel verschillend. Samir zijn tegenstander offerde een stuk op f7 en de zwarte koning wandelde van e8-f7-e6-d7. Hierdoor kreeg wit een grote ontwikkelingvoorsprong en veel druk op de zwarte stelling. Maar Samir verdedigde secuur en zijn stelling was compact en solide. Wit heeft zijn stuk nooit meer terug gezien. Zwart kwam langzaam maar zeker los en kon zich zet voor zet ontwikkelen. Toen alle dreigen waren geneutraliseerd, kon wit opgegeven. Rogier kon zich niet aan de witte druk op de damevleugel bevrijden. Ondanks stukkenruil, kon wit in het toreneindspel met de vrije b-pion naar b7 oprukken en daarmee was mede ook door zwarts tijdgebrek het feit beslist. Tenslotte wist Jan Willem met zijn Franse opening ook de veilige remisehaven te bereiken, hoewel optisch gezien de teamcaptain van Esgoo toch een overwicht leek te hebben. Jan Willem nog gefeliciteerd met de 3e gezinsuitbreiding!!
De topborden
Helaas kon Bonno direct na de tijdcontrole opgeven. In een zeer gecompliceerde stelling met uiteraard te weinig bedenktijd beschikbaar, ging het mis met hem. Hij had een kwal geofferd voor een veelbelovende aanval op de zwarte kale koningsvleugel, maar maakte de fout door zijn loperpaar niet te behouden. Daardoor wist zwart de gevaren te bezeren en counterde hard terug. De laatste 4 partijen waren tevens de hoogste 4 borden. Het e.e.a. zag het heel goed uit voor de Rotterdammers. Luc, Frans en Martin stonden gewonnen en wellicht kon Maarten zijn partij nog op remise houden. Dit zou dus als eindresultaat een overwinning opleveren, hetgeen voor Rotterdam een zeer welkome seizoensstart zou zijn. Het mocht helaas zo niet gaan. Zoals zo dikwijls met schaken, gebeuren er toch nog onverwachte zaken op de borden.
Luc Winants zag zijn fraaie partij beloond met een overwinning op een sterke tegenstander. Na steeds het initiatief en overwicht gehad te hebben, vooral door beter stukkenspel, won Luc in het eindspel de ene pion na de andere. Met 3 pionnen minder was het dan ook snel bekeken met zwart. Frans speelde een fraaie positionele partij met een serie van goede zetten, leek hij op soepele wijze naar de winst te gaan. Hij won een pion en stond in het eindspel met T+l tegen T+P duidelijk veel beter dan zijn tegenstander. Met een zwakke zet (Tc3) vergooide hij zijn grote voordeel, dat werd dus toch nog remise. Frans balen en wij natuurlijk met hem. Daar stond tegenover dat Martin onze rots in de branding was. Nadat hij in de vroege ochtend nog geacteerd had als leider van het voetbalteam van zijn zoon (8-2 gewonnen), ving hij in de middag de aanval van zijn tegenstander op. Wit probeerde de zwarte stelling onder zware druk te zetten, maar Martin ving dit bekwaam op en snoepte onderwijl een witte pion op. Nadat de witte storm was uitgewoed nam Martin het initiatief over en kwam op de damevleugel met zijn zware stukken beslissend in actie. Tenslotte moest Maarten heel hard werken. Het werd een lange pot met meer dan 90 zetten. Maarten stond heel moeilijk , kwam eerst een kwal achter. Met zijn loperpaar had hij compensatie en deze ondersteunden zijn mooie d-pion. Toch wist wit een pion te winnen en de stelling met materiaalverhouding bleef heel lang op het bord. De vraag was, kan Maarten dat nog houden. Wit bleef heel lang schuiven en onze man probeerde van alles om stand te houden. Uiteindelijk kon Maarten de opmars van de enig overgebleven witte c-pion niet meer tegenhouden.
Samenvattend
Van te voren zouden we met een 5-5 resultaat tevreden zijn geweest. Maar gezien het wedstrijdverloop werd het toch een teleurstelling. Esgoo was ons ontsnapt. Soms gaat dat nu eenmaal zo, maar over 2 weken moeten we weer vol aan de bak tegen het versterkte team van Voerendaal. En ook ditmaal weer tegen een legioen van Duitsers. Het is toch een Nederlands competitie. Zouden ze in Haarlem op het bondbureau eens wakker worden!?
Ton de Vreede.
