De wedstrijd tussen Utrecht en HSG was er een tussen de nummers 1 en 2 van het afgelopen seizoen, maar vermoedelijk niet een waar de bookies veel geld op zouden kunnen verdienen. Het was immers al weer lang geleden dat de Domstedelingen voor een verrassing hadden gezorgd en dat was ook nog eens in een tijd dat HSG nog wel eens met een handvol oudgedienden de ring betrad.
Vooraf had Benjamin Bok tegen Friso Nijboer in een (aan de notatie te zien) zinderende tijdnoodfase aan het kortste eind getrokken, waardoor de thuisploeg met een kleine achterstand aan de wedstrijd begon. Erg problematisch was dit niet, gezien het eloverschil van 150 punten zou er toch flink gestunt moeten worden om een of meer matchpunten aan de wedstijd over te kunnen houden.
Aanvankelijk zag het er niet verkeerd uit. Robin Swinkels kon lange tijd op een solide plusje bogen tegen Yasser Seirawan, maar zag dit na een kleine misrekening in het eindspel ineens als sneeuw voor de zon verdwijnen. Remise was derhalve het logische resultaat. Hierna ging het snel bergafwaarts. Jeroen Willemze kon in het begin van de partij tegen stadgenoot en reispartner Loek van Wely nog op een tijdvoordeel bogen, maar liep dit vervolgens rap in en liet in het vervolg verschalken. Jelmer Jens koop dapper voor het avontuur tegen Wouter Spoelman, maar verbruikte daarbij veel tijd en ging uiteindelijk ten onder in de complicaties. Ook Joost Michielsen had een scherpe stelling op het bord en daarin voelde Robin van Kampen zich duidelijk als een vis in het water. Ook hier grote complicaties, waarbij de jonge Bussumer uiteindelijk het meest slagvaardig bleek.
Ondergetekende bracht de stand terug tot 4,5 – 1,5 door in een scherpe Winawer te winnen van Jop Delemarre. De overige punten zouden eerlijk worden verdeeld. Chiel van Oosterom had lange tijd het betere (en korte tijd het mindere) van het spel tegen Jan Smeets maar moest uiteindelijk in remise berusten. Menno Okkes had het genoegen het op te nemen tegen het witte konijn onder de HSGers, Ruud Janssen genaamd. Ruud was de vrijdagavond voor de wedstrijd tussen de uitslagen van de Duitse Bundesliga teruggevonden en aan Utrechste zijde was men er gevoeglijk vanuit gegaan dat de Zevenaarder daarmee toch echt van het lijstje met potentiele tegenstanders geschrapt zou kunnen worden. Hiermee had men echter buiten de rappe leasebak van de Zevenaarder gerekend. Ruud werd zaterdagochtend fris geschoren uit de hoge hoed getoverd om Schuine Henk te vervangen. Blijkbaar was deze wedstrijd het zekere voor het onzekere genomen.
Tot slot moesten Martijn Dambacher (tegen Erwin L’Ami) en Dharma Tjiam (tegen Vladimir Chuchelov) nog flink aan de bak voor hun halfjes. Dharma belandde op het einde zelfs nog in het klassieke f,g,h + a vs f,g,h toreneindspel. Vladimir had echter nog maar 5 minuten op het moment dat de koning de grote oversteek moest gaan maken, en besloot eieren voor zijn geld te kiezen.
Met een slotstand van 6,5-3,5 kon Den Hommel verruild worden voor de plaatselijke Chinees, waar werkelijk een recordtijd op het eten gewacht moest worden, maar de sfeer prima was. Na twee rondes wordt samen met HMC puntloos de laatste plaats gedeeld, maar gezien de eloverhoudingen hoeven beide ploegen zich hier geen zorgen over te maken.
(Thomas Willemze)
