The Spinning Wiel, december 2017: Emancipatie nodig!
Nu de dagen heel kort zijn en we de (eerste?) winter al gehad hebben, is de tijd voor lijstjes aangebroken. Zoals de top-2000 (ook gestemd?) en verkiezingen van beste politici en sportlieden. Nu valt me al heel lang op, dat bij grote evenementen zoals Olympische Spelen, de Nederlandse vrouwen meer succes hebben dan de mannen.
Wereldniveau
In 2017 viel dat ogenschijnlijk nog mee, omdat enkele heren zich individueel wisten te onderscheiden als absolute toppers. Ik noem Max Verstappen, Sven Kramer, Tom Dumoulin (Giro!), veldrijder Mathieu van der Poel, dartsgod Michael van Gerwen. Maar toch laten de vrouwen weer meer zien, vooral ook in teamsporten. Denk aan de voetbalsters (waar de mannen zich alleen nog blameren), de handbalsters, de ongenaakbare hockeydames. Ook op 2 wielen zijn onze vrouwen mondiaal feitelijk dominanter, met o.a. Van der Breggen en Van Vleuten. En wat te denken van Ranomi Kromowidjojo en Dafne Schippers?
De rol van vrouw en man
De reden hiervoor is duidelijk. De vrouw is in Nederland veel geëmancipeerder dan in een gemiddeld land op deze planeet. Ze is vrij in haar carrièrekeuze en mag zich ook geheel op een sport storten. Let wel, ik juich dat toe. Maar: de man is niet meegegroeid in deze ontwikkeling. Wie bepaalt of er een relatie aangegaan wordt? De vrouw. Of er seks plaatsvindt? De vrouw. Of er kinderen komen? De vrouw. En terecht, in casu. De man is een saaie provider geworden, die verder zijn mond moet houden. Als hij het heel diplomatiek aanpakt, mag hij nog net 1 avond per week de deur uit voor een favoriete sport of andere sociale bezigheid met andere monddode heren.
In de schaakwereld?
Bij ‘ons’ is deze vrouwensucces-story veel minder aanwezig. Weliswaar timmeren de Chess Queens aan de weg en doen onze vertegenwoordigende damesteams het de laatste tijd niet veel slechter dan de heren, toch blijft schaken een mannending. Dat ligt aan de ‘peer pressure’ bij pubermeisjes. Schaken is een sport voor nerds en als jouw vriendinnen dat althans zo zien, dan moet je heel sterk in je schoenen staan om door te gaan. Emancipatie of niet, zolang schaken geen socialer en sexier imago heeft, blijven de meisjes afhaken. Ligt hier niet een taak voor de KNSB? We hebben nu immers een voorzitster die zelf als meisje geschaakt heeft en deze problematiek perfect moet kennen!
2018
Inmiddels mogen we ons gaan opmaken voor enkele boeiende wintermaanden. Het Tata-toernooi met namens NL alleen Giri in groep A, wel 4 landgenoten in B (l’Ami, Bok en tweemaal Van Foreest). Hierover in een volgende column wellicht meer. De Olympische Winterspelen in Zuid-Korea, dom genoeg ben ik tijdens een aanzienlijk deel van die periode op vakantie. En in maart het Kandidatentoernooi in Moskou, zonder Giri (maar wie krijgt de wilcard?), en gemeenteraadsverkiezingen.
Wensen en voornemens
Op sportgebied kun je op allerlei moois hopen voor 2018, zoals Van Gerwen wereldkampioen darts (zeer goed mogelijk), Verstappen wereldkampioen Formule 1 (onwaarschijnlijk), net zo’n schaatsmedaille-oogst als in Sochi 2014 (nee, gaan we nooit meer meemaken), een Elfstedentocht (die we dan niet aan Trump opdragen. Lukt ook niet), een opleving van het vaderlandse mannenvoetbal (kansloos, shall we say?), Dumoulin wint een grote ronde (hm, moet ik nog zien) en aansprekende Nederlandse schaaksuccessen? Stilte.
En aan u
De persoonlijke wensen van de Spinning Wiel aan u, lezer, mogen natuurlijk niet ontbreken. Allereerst een retegezellige Kerst toegewenst met veel culinair genot en een beetje calorieën-zondigheid. En vervolgens een echt mooi 2018, met gezonde ambities, aandacht voor het lot van onze planeet en dat van andere mensen die het wellicht moeilijk(er) hebben. Groen en verdraagzaam dus. En vooral geen nazistische ‘eigen volk eerst’ – gedachten!
En voor onze mannen
En laat 2018 een emancipatiejaar zijn voor alle mannen die vergeten zijn mee te evolueren. De moderne man is zorgzaam, humoristisch, maar ook zelfverzekerd, zelfstandig/vrijgevochten, initiatiefrijk en laat zich niet op de kop zitten, tenzij recreatief. En hij probeert niet de emancipatie van de vrouw tegen te houden! Wie zit er te wachten op voetvegen en grijze muisjes? En speciaal voor Anish Giri: volg niet de traditie van ‘vaderschap = Elo -100’. Neem niet steeds vrouw en kind mee naar toernooien, wees onverbiddelijk voor je tegenstanders maar ook thuis. Zeg: “Sopiko, als ik een hyper-geëmancipeerde wilde, was ik wel met een Nederlandse getrouwd!” Denk aan je carrière, Anish, emancipeer en sla de weg naar boven in. Meld je aan bij MEN TOO!
