Olympisch succes dankzij professionalisme

Deze Spinning Wiel verschijnt pas nadat alle stembureaus gesloten zijn. Ik wil u vooral niet in de keuze beïnvloeden. Maar o, wat een verkiezingsstunt van de PVV om uitgerekend op 12 september een aanval te laten plaatsvinden op het Amerikaanse consulaat in Benghazi! Met doden, perfect voor de islamhaat. We gaan het echter niet over politiek hebben. Meer over Olympiades en zulks.

Waar is de Messias?
De redder van Nederland in bange schaakdagen: Anish Giri. In augustus kreeg hij een uitnodiging voor iets heel sterks in Londen, dat hij binnenkort zal spelen en besloot daar alvast een visum voor aan te vragen. Misschien niet de handigste timing (Olympics, Paralympics), maar wat me ook bevreemdt is, dat hij daarvoor zijn paspoort achterliet. Misschien dat dat met de Russische versie anders ligt, maar ik heb geleerd om mijn reis- en identificatiedocument nimmer af te staan (staat er ook expliciet in). Een kopie kunnen ze krijgen. Hoogstens. U kent het resultaat: Giri was in Nederland, zijn paspoort in Den Haag of Londen en de rest van de Olympiadeploeg in Turkije.

Professionele begeleiding
Iets dergelijks gebeurde in het recente verleden al eens met captain Chuchelov. Behalve vaststellen dat schakers enorm onpractische sukkels zijn, kun je je ook afvragen of niet beter iemand van de KNSB zo’n visum-klusje voor alle spelers en captains regelt. De hele zomer zagen we op TV sporters en begeleiders, die er jarenlang alles aan doen om te pieken op het kritieke moment. Niets wordt aan het toeval overgelaten. Nee, dan onze schakers en de KNSB.

Venezuela??
De eerste vier ronden moest het dus zonder Anish. Geen kans om iemands ziekte of slechte vorm op te vangen. Lekker makkelijk voorbereiden voor de tegenstanders ook. Maar dat is nog geen reden om in ronde 2 van Venezuela te verliezen. De dagen erna keek ik even hoe deze mysterieuze reuzendoders verdergingen. Venezuela – USA 0,5 – 3,5. Hm. Het Amerikaanse team is natuurlijk ook veel sterker. Vervolgens Venezuela – Ierland. Als je Nederland kunt verrassen, dan moeten de nietige Ieren toch zeker te pakken zijn. Uitslag 1 – 3! Tja. Ze kunnen aardig voetballen en honkballen, zijn pas echt goed in miss-verkiezingen, maar verder? Chuchelov moet zich de haren uit het hoofd getrokken hebben!

Zwitsers gambiet
Na zo’n vroege nederlaag kun je snel opklimmen, omdat het Zwitsers systeem te hulp schiet met vriendelijke paringen. Mispoes! De tegenstander heette Georgië en weer werd er niet goed gespeeld: nederlaag nummer 2 voor het stuurloze Nederlandse team. Daarna werd het echt makkelijk. Giri kwam, zag en de hele ploeg ging opeens beter spelen, zelfs toen de tegenstanders wel weer iets begonnen voor te stellen. Helaas bleek Armenië, een echte Olympiade-superpower, een maatje te groot. Ook dat gambiet pakte nog redelijk uit, want door winst in de slotronde bemachtigde Nederland de 6e t/m 8e plaats. Verschil tussen winst en verlies betekende meer dan 20 plaatsen!

Evaluer pour mieux reculer
Hoe deze Olympiade nu te beoordelen? Team NL behaalde een mooie eindklassering. Veel topteams is men echter niet tegengekomen en het had ook heel anders kunnen aflopen. Benadrukt moet worden, dat met zoveel deelnemende landen 11 ronden volstrekt onvoldoende is om een eerlijke einduitslag te genereren. In ‘mijn tijd’ waren het er 14. De Olympiades zijn wat mij betreft op alle fronten iets armoediger geworden. Nog maar 5 spelers per team, onzinnige nieuwe FIDE-regels en vooral de matchpunten. Als 1 of 2 borden er zeer rooskleurig voorstaan, dan moet de rest snel een professionele remise zoeken om de MP’s veilig te stellen. Spelen om bordpunten was veel leuker en beloofde meer strijd.

Tea blij, Tea boos
Het vrouwenteam presteerde zo-zo. Had ook ergens een dipje, werd o.a. door het toch niet zo bijzondere Kazachstan onder de voet gelopen. Arlette van Weersel deed het als nr. 5 vrij aardig, de enige die echt goed bezig was, was Lisa Schut. Hulde voor haar! Verder hield het niet over. Tea Lanchava heeft een vreemd jojo-jaar. Voor het eerst werd ze Nederlands kampioene, maar bij haar club En Passant werd ze niet geselecteerd voor het optreden in de Meesterklasse. Daar was Tea bepaald niet blij mee. Begrijpelijk, want de afgelopen jaren had ze juist enorm goed gescoord voor haar club. Zij is niet de enige (oud-) speler die ongenoegen uitte over de gang van zaken in Bunschoten. Maar ja, als je Giri erbij haalt en je wilt kampioen worden, dan komen sommige ratings in de verdrukking.

KNSB-competitie
Lanchava’s Olympiade was weer prut, dus:”Zie je wel!”, roepen ze nu opgelucht in Spakenburg e.o. Het is moeilijk te zien, wie in de MK En Passant van de titel zou kunnen afhouden. Voerendaal, Utrecht, Apeldoorn, Rotterdam, HMC, K.C.? Het lijkt er niet op. Onderin mogen BSG (met Tea vers in de gelederen, terwijl Peng bij E.P. blijft) en de Stukkenjagers zich favoriet achten voor degradatie, maar met de Brabo’s weet je het maar nooit. Een andere keer zal ik nader op deze materie ingaan. Voor nu resteert de constatering dat er een belachelijk groot verschil is tussen klasse 1A en 1B: 65 punten gemiddeld volgens beide Elo-lijsten! Hoe zit dat, competitieleider? Consequentie voor de vers gedegradeerden is, dat LSG het in 1B een stuk moeilijker krijgt maar desondanks zwaar favoriet is en dat ik HSG zelfs in de lichtere 1A linea recta zie doordegraderen.

En verder…
Regelmatig lees je dingen die toch wel heel opmerkelijk zijn. Zoals een uitslag op de Olympiade Short – Torre 0-1. Had dat nou één keertje gedaan in de play-off van Biel 1985, Eugene! Of in Schaakmagazine, een verhaaltje over Lucas van Foreest, (nog) jongere broer van Jorden. Zij krijgen beiden al training van Sipke Ernst. Lucas speelde in het EK E-jeugd. “Ik kwam op de topborden. Daar hadden we aparte luxe wc’s!” Coach Sipke:”Hij haalde echt alles eruit wat erin zat!”…. U had natuurlijk een uitgebreide analyse van het ‘what if?’ scenario verwacht: wat als Giri er vanaf het begin bij was geweest? Maar, zoals een wijze oude man op TV steeds weer zegt, altijd klinkend alsof hij het net bedacht heeft: ‘Als’ bestaat niet in de sport!

(John van der Wiel)