The Spinning Wiel, februari 2015, Renaissance?
Wat er in het Tata-toernooi met Jan Timman gebeurde, zal eenieder tot verbijstering gestemd hebben. Jan Hendrik heeft wel vaker mispeer-toernooien beleefd, maar ditmaal o.a. een remise-eindspel verblunderen en opgeven in een analytisch winnende stelling? Echt niet des Timmans. Onze m.i. beste schaker ooit is al vaker afgeschreven geweest: tot dusverre dus altijd ten onrechte!
Aanwijsbare oorzaken?
Als iemand meent dat het Tata-toernooi te lang of zwaar is voor een zestiger, moet ik die meteen weghonen. Ten eerste zijn er vrij veel rustdagen, ten tweede is de oudere generatie lange toernooien meer gewend en derdens: mag ik u fijntjes herinneren aan Timmans prestatie van vorig jaar, toen ook de slotweek voortreffelijk ging? Er zouden gezondheidsissues in het spel kunnen zijn geweest, of privékwesties. Ik ben echter niet op de hoogte en kan daar niets zinnigs over zeggen.
Hypothese
Vooralsnog zou ik het willen houden op het ’teveel nullen verschijnsel’. Vaker gebeurd in langere toernooien. Soms ben je na een aantal verliespartijen dusdanig gekraakt, dat je in de rest van het toernooi niet meer je normale vorm kunt benaderen. In extremis heb ik dat zien gebeuren met Bruno Carlier en Helgi Olafsson. In zijn eerste NK, Leeuwarden 1980, stond Bruno in de 4e ronde tegen Timman op winst. Hij kon op 2 uit 4 komen, miste zijn kans, verloor de partij nog en was daarna zo uit het lood geslagen dat de nachtmerrie eindigde met 1,5 uit 13. Helgi Olafsson, toch ook geen kneusje, begon in een pittige groep, Hoogovens 1991, met 2 uit 3. Toen er echter enkele nullen volgden, stortte hij volledig in met 3 uit 13 als eindresultaat.
Het geval Timman
Timmans scoreverloop was niet zo extreem, maar de gebeurtenissen in zijn laatste 3 partijen en de eindscore waren dat in feite wel. Vanaf een bepaald moment was hij zo ingedeukt, dat hij absoluut niet meer adequaat kon functioneren. Iedereen maakt zoiets in enigerlei mate wel eens mee. Het gekke is, dat het dan tijdens een toernooi niet meer goed komt, terwijl het volgende toernooi weer helemaal prima kan gaan! Alsof je aan een nieuw leven begint. Zo zal het ook bij Timman zijn. Afgelopen zaterdag won hij zijn KNSB-competitiepartij en hij heeft nu ‘gewoon’ 4 uit 5.
Vuurdoop en revanche
In het carnavalsweekend, 13 t/m 15 februari, zal blijken of ik gelijk krijg. Dan vindt het 75e Daniël Noteboomtoernooi plaats in Corpus. Een nieuw museum annex congrescentrum op de rand van Oegstgeest en Leiden. Elders op deze site (en die van LSG!) kunt u erover lezen. Naast het gebruikelijke weekendtoernooi (in 3 groepen) heeft de jubileumeditie een invitatievierkamp: Timman, Nikolic, Van Wely en Smeets. Historisch zeer verantwoord, want tot en met 1978 bestond het Noteboomtoernooi uitsluitend uit vierkampen, daarna uitsluitend uit het 6-rondig weekendtoernooi. Wordt het Timmans revanche-exercitie?
Het Spinning Wiel Orakel
Tijd voor een voorspelling aangaande de Noteboom-vierkamp. Er is nog een speler die Wijk aan Zee brandend van wraaklust, zelfhaat en ambitie verliet. Al die prachtstellingen die niet gewonnen, soms zelfs verloren werden. Ja, hij gaat nu toeslaan! Mijn eindstandprognose: 1. Van Wely, 2. Timman, 3. Nikolic, 4. Smeets. Eigenlijk is de prognose prematuur, want er moet nog geloot worden en tweemaal wit òf tweemaal zwart maakt natuurlijk enig verschil. Maar what the hell, het toernooi telt ook niet mee voor de FIDE-rating. Echter wel voor veel prestige en dan hebben de spelers met de meeste ‘inner drive’ toch een bepaald voordeel.
Believe it, or not?
Zit u nu te LOL-en, lezer? Denkt u: that Spinning Wiel should put his money where his mouth is. Ik ga hem uitdagen tot een zware weddenschap over die geschifte prognose? Bedenk dan ook het volgende: wat is het modewoord van 2015? Matchfixing! En misschien ben ik ook wel in staat de loting op donderdagavond (die ik zelf bedacht heb) te manipuleren. Maar genoeg gegrapt. Een bezoekje aan Corpus is komend weekeinde om meerdere redenen de moeite waard. En die commentator daar moet u dan maar voor lief nemen.